Eolica

¿Dádesvos conta?... A primeira vez que tentamos ver un problema, no canto de asumir que existe, sinxelamente negámolo.

Podemos dici-lo en verbas, pero interiorizalo e asumilo interiormente, iso xa é outro cantar.

Mais, cando o problema está agochado no máis íntimo do noso ser, aínda resulta máis complexo. Nese intre, a mente racional, e tamén algúns resortes irracionais, saltan tentando enterrar baixo deles o problema, que latexa baixo deles coma lava ardente puxando por sair.

Logo, no xeralmente longo proceso de investigar nos nosos adentros, mentres imos desenmarañando a pesada carga mental de tódalas "autoproteccións" contra ese inimigo inespecífico que as activa, a lava de abaixo segue latexando... buscando por onde sair e, ás veces,
consegue sair a superficie.
Cando esto ocorre, ás veces causa danos, outras debilítanos, pero, finalmente, sempre acaba por nos liberar.

Cecais esto que digo, vos pareza moi raro, e mesmo pensedes que obra dun tolo ou desequilibrado, e pode que teña algo diso, mais... sempre debedes recordar que esto, especialmente cando o negamos, adoita estar aniñado no máis fondo da nosa alma.

Os medos, os complexos, as raibas e xenreiras, os odios, as fobias... todo iso que, mesmo ata certo punto nos identifica como humanos, está aí, agardando a sair no momento menos pensado.
Cecais, se conseguimos que saia pouco a pouco, nos vaia liberando, co menor dano posible.

¿Parécevos que falemos?

Forza4.