Na rede, hai tempo atopei a magnífica páxina francesa (traducida ao castelán, entre outros idiomas)
Jamendo , onde atopei un montón de novos grupos e autores, descoñecidos antes para min, e que distribúen as súas creacións baixo licencias
Creative Commons . En concreto, chamoume a atención un disco que permite facer obras derivadas a partir de si mesmo (eu pronto o usarei nese senso), de Clemence (ou Klemence), chamado
Ami Amis.
De escoita moi doada, é altamente recomendado. A súa belida e suave voz, xera belidos sentimentos ao longo da escoita deste disco altamente recomendado.
O día era gris, hoxe gris esbrancuxado. Alomenos hoxe poderíalle pica-lo nariz que se, dunha banda era o sinal que a avisaba da súa incipiente reacción alérxica, alomenos, ao comezo, daba algo de gustiño (eso si, ata que os estornudos, toses e demáis reaccións normais do corpo a todas aquelas agresións ambientais, a facían caer nun estado de semi-inconsciencia con dores de cabeza constantes durante algunha hora, que logo, no aire artificialmente purificado da oficina, lle irían pasando, ao aliviar o organismo (alomenos parcialmente) a carga de contaminantes ambientais.
Aínda se acordaba cando, había catorce ou quince anos, aínda lle chamaba a súa aboa "pouquiña cousa", polo lío que lle daba a alerxia... e agora aquela que se dixera forte na xuventude, se vía obrigada a ir pola rúa nun eco-transporte con equipo autónomo de aire, xa que nin sequera merecía a pena purificar o aire que viña de fora.
Parecía mentira que, en tan pouco tempo se puidera ter deteriorado así a situación da cidade. Vale, había 15 anos había xa smog.... pero non tanto como agora. A choiva era moi raro que caera moitos días naquelas paraxes..., e voltárase bendición e maldición á vez. Cada vez que chovía había que refuxiarse onde unha ou un pudera para evitar a choiva de ácido (ou, por veces, álcali) que caía dende arriba e iba erosionaba todo ao seu paso (testas de viandantes incluídas).
Aínda se acordaba do que publicaran tódolos medios. Debíase deixar máis o coche na casa, era sano facer deporte. Agora, naquel deplorable super-smog, como lle deran en chamar, xa non era posible facer deporte sen deixarse os liviáns.
Se puidera volver a entón diría aos catro ventos que todos e todas deixaran o coche na casa. Agora interesaba o medio ambiente. Daquelas, tamén dicían que interesaba, mais agora como ata os políticos e famosos sofrían as consecuencias, xa adquirira a relevancia de "Tema Prioritario".
Forza4.
|
