Chegan as primeiras neves, mentres os barcos tremen, rompen, ou botan a homes á mar, algúns dos cales, rematan morrendo nela.
" Ti, azul intenso, que me chamabas, ao final xeaches as miñas ilusións, e fixéchesme teu... non rematei de contarche os meus azos, cando afogaches a luz do meu candil"
Logo... chegará o branco, ou eso se agarda. o clima reaxústase, e eu penso que vou apagar cada vez máis a calefacción e vir máis abrigado.
A noite pecha está fora, dicíndome nítida que o novo día xa chama a porta... dende un futuro ben cercano.
Bo día.
Forza4.
|
This entry was posted on 7:03:00 and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
0 comentarios: