De casualidade, apareceu nas nosas vidas. Veu pola necesidade de crecer, de alcanzar novos horizontes.
No seu ollar, unha mestura emocionante e vital. A luz da mañá fúndese cos azos de chegar a vieiros novos. E cada día, imbúe a cada verba, a cada movemento, a cada sorriso, ese ímpetu vital de quen leva o sol no corazón, a mente limpa e ceibe e un corazón que se mostra ceibe, voando fora de todo roce de prexuizos.
É desas persoas das que un pensa que, de non existir, habería que inventalas; e que mellor que existan, posto que aínda que inventala quixeramos, nunca íamos dar no cravo do xeito en que a natureza seleccionou esa mestura de ledicia, intelixencia, sentido, paciencia, e tantas outras cousas boas.
E por riba de todas elas, destaca unha da que nos imbúe a todos: Ilusión.
Forza4
|
This entry was posted on 4:59:00 and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
1 comentarios:
e ainda non tes moza??
eres un ceu
bicos :**