Eolica

¿A veces non vos pasa que semella que varios días se convertiran nun día contínuo de non parar, no que o descanso non é descanso?. Pois esto ven de pasarme a min.

Mais, con todo, vou buscando o descanso alí por onde asoma, buscando a noite na que poida durmir decentemente, e que faga que os días volten a ser días, as semanas se tornen semanas de novo, e que o desenrrolo natural das cousas, siga o seu desenrrolo natural.

E é que soño con aquel día no que, tras durmir as miñas correspondentes 8 horas, me erga antes do amencer, me duche, e vaia a dar unha volta correndo, cando xa a luz do día se comeza a albiscar, e ir notando como o amencer se achega, e, cando chegue aló arriba, mire para a cidade, e vexa como o sol amence, e a cidade, morriñenta, vai erguéndose, activándose e un novo día comeza.

Pero para comezar todo iso, voume ir durmir: Boas noites. ;).

Forza4.