Levo anos buscando razóns. Razóns para o que me impide concentrarme, que me impide estar a unha soa cousa, e outras veces, faime estar tan concentrado que me abstraigo do resto do mundo.
A explicación semella sinxela: fállanme os inhibidores latentes..
¿Inhibiqué? -estarédesvos a preguntar.
E é que os inhibidores latentes son uns circuitos cerebrais que filtran a información non relevante para podernos centrar especialmente no que se supón relevante.
Suponse, entón, que nos axuda a sobrevivir, pero non necesariamente a operar con creatividade. É máis: seica semella que o fallo nestes circuitos pode estar elacionado coa empatía e a cratividade, mentres que un funcionamente sen fallo algún destes circuitos cerebrais poderiannos levar a distintos xeitos de "desarreglos mentais" como poden ser certos xeitos de autismo.
Seica, tamén, que algúns científicos, aos que non lles fallaban estes circuitos, máis que dignos de admiración, o son de comprensión porque semella que persoas coma Newton podían botarse moito tempo a traballar sen acordarse de comer, o que adoita dar problemas a medio ou longo prazo.
Se queredes saber máis, suxírovos esta interesante lectura:
http://www.eduardpunset.es/blog/?p=76 (en castelán)
porque penso que, aínda que relativamente breve, é unha lectura altamente recomendada.